Geçen hafta hanımla beraber İstanbul'a gittik. O da ben de ilk kez İstanbul’u gördük.

Gece saat 24:00 da Konyadan otobüsle yola çıktık. Otobüsün eskiliğinden dolayı rahatsız bir yolculuğun ardından sabah saat 08:30 gibi Dudulluya indik. Oradan servisle Harem otogarına geçtik. Sirkeci feribotu ile Eminönü’ne geçtik. Sabah sabah deniz havası güzel oluyor. Tam bu feribotun gittiği hat üzerine tünel yapılıyormuş, feribot bu sebeple, Eminönü’ne, geniş bir yay çizerek gitti.

Geçen hafta hanımla beraber İstanbul'a gittik. O da ben de ilk kez İstanbul’u gördük.

Gece saat 24:00 da Konyadan otobüsle yola çıktık. Otobüsün eskiliğinden dolayı rahatsız bir yolculuğun ardından sabah saat 08:30 gibi Dudulluya indik. Oradan servisle Harem otogarına geçtik. Sirkeci feribotu ile Eminönü’ne geçtik. Sabah sabah deniz havası güzel oluyor. Tam bu feribotun gittiği hat üzerine tünel yapılıyormuş, feribot bu sebeple, Eminönü’ne, geniş bir yay çizerek gitti.

Eminönü’nde tramvay yolunu izleyerek Sultanahmet Camiine doğru gittik. Bir yoldan hem tramvay hem arabalar hem de insanlar gidiyor, akıl işi değil. Konyalılara kalsa hepsine ayrı yol yaparlar.

Sultanahmet Camiine yakın benim biraderin işyeri. Eşyaları oraya bıraktık, sabah çayını içtik.

İlk gün;
İlk olarak Sultanahmet Camiine gittik. Mükemmel bir yapı, ama bakımsız gibi geldi bana, daha çok özen gösterilmeli. Her milletten insan var içinde. İbadete de açık tabii. Namaz kılan insanlar da vardı, namaz vakti olmamasına rağmen. Tabii bu camiyi görünce insanın secde edesi geliyor.

Ardından Ayasofya’ya gittik. İnsanların ta o zamanlar böyle binalar yapabilmiş olması hayret verici. Hele rampalardan döne döne üst kata çıkarken, sanki önceleri papazlarla sonra Fatih Mehmet Han ile yürüyor gibi hissediyor insan. Müthiş bir kubbe. Atalarımız hiçbir şeye zarar vermemiş. Bizanslı Hıristiyanların çizdiği resimleri harap etmemişler. Hıristiyan turistler dua ediyor, dilek diliyor, kapılara el sürüyorlar. Bir sütunda bulunan deliğe başparmaklarını sokup ellerini 360 derece çeviriyorlar, bu bir dilek dileme şekliymiş.

İlk gün Topkapı sarayına da gittik. Ama kapalıydı. Oradan Gülhane parkına gidelim dedik, yol üzerinde Etnografya Müzesine rastladık. Burayı gezmek çok vakit istiyor, çok geniş ve yorucu. Günü orada bitirdik. Oradan Gülhane parkına geçtik, dinlendik.

İkinci gün;
Biraderin evinden direk Topkapı sarayına gittik. Mehter bölüğü karşılıyor insanları. Yabancıların çok ilgisini çekiyor. Ben de askerde acemi iken mehter bölüğüne katılmıştım, o günler geldi aklıma. Saray gez gez bitmiyor, özelikle İranlıların ve Arapların çok ilgisini çekiyor. Sabah kahvaltı etmemiştik çok acıktık. Sarayın içinde bulunan ve boğaza bakan Konyalı restoranda yemek yiyelim dedik, aşırı pahalı ama insan ömründe kaç kere oraya gider ki? Yemeğimizi yedik, Topkapı Sarayı Müdürü İlber ORTAYLI iki masa arkamızdaydı. İki çift laf edeyim dedim ama başı kalabalıktı.

Karnımız doyunca keyfimiz yerine geldi. Eminönü’nden çıkıp iki boğaz köprüsünün altından geçerek boğaz gezisi yaptıran ve yine Eminönü’ne dönen tur gemileri var. Daha ucuz olduğu ve daha temiz gibi göründüğü için Belediyeye ait olana bindik. İstanbul’un en güzel yanı bu bence. Akşam Ortaköy’e köprünün hemen ayağının dibine gittik. Işıl ışıl köprü. Geç döndük.

Üçüncü gün;
O gün İran reis-i cumhuru Ahmedinecat gelmiş, çoğu yol kapalıydı. Eyüp Sultana gidemedik. Hanımla beraber yürüye yürüye yeni Galata köprüsünü geçip tünelden Taksime çıktık. Bir hengâme ki sormayın. Her milletten insan var. Orada yol üzerinde bir kiliseye girdik, ismi aklıma gelmedi şimdi. Müslüman olduğumuz çok belli olduğundan aksi bakışlarla karşılaştık. Oranın bir ibadethane olduğu bilinci ile herhangi bir saygısızlık yapmadığımız halde neden böyle yaptıklarını anlamadım ama çokta önemsemedim. Ne de olsa memleket bizim.

İstiklal caddesinden aşağıya yürürken bir de baktım Galata kulesine gelmişiz. Gezmek istedim ama müze kart geçmiyormuş. Bu duruma kızdım, girmedik. Yürüye yürüye çarşı pazar geze geze aşağıya indik.

Bilader işten çıkıp yanımıza gelince, vapurla Üsküdar’a geçtik. Akşam yemeğini yedik. Kız kulesine doğru yürüdük. Deniz kıyısında epeyce oturduk. Harem otogarından biletlerimizi aldık. 10:45 de Konyaya doğru yola çıktık. Sabah 7:45 gibi babam aldı otogardan, Konyaya döndüğüm için şükrettim.

Görüşlerim;
İstanbul dökülüyor. Çok bakımsız bir şehir. Daha iyisini hak ediyor bence. Umarım "adrese dayalı nüfus sayımı sistemi" sayesinde Belediye gelirleri artar ve daha iyi bakım görür.

Konya ile karşılaştırmak değil ama, benim gibi geniş caddeleri, temiz sokakları olan düzenli bir şehre alışkın insanlar için İstanbul "yalnızca gezmek için" bir yer olarak kalmalıdır.

Yoruldum, detayları yorumlara yazarım.